Black Bag (Film, 2025) - MovieMeter.nl (2025)

+ Mijn Films

• Beleef deze film nu bij Pathé! TIP

• On Demand:

• Bekijk via meJane
• Niet beschikbaar op Netflix
• Niet beschikbaar op Pathé Thuis
• Niet beschikbaar op Videoland
• Niet beschikbaar op Amazon Prime
• Niet beschikbaar op Disney+
• Niet beschikbaar op Google Play


• Te zien in 20 bioscopen

George Woodhouse

Kathryn St. Jean

Dr. Zoe Vaughn

Col. James Stokes

Clarissa Dubose

Arthur Steiglitz

Freddie Smalls

Philip Meacham

Anna Ko

Security Guard

EDIT: vanaf 1 mei 2025 in de bioscoop

'Black Bag' Review: Michael Fassbender & Cate Blanchett In Spy Thriller - deadline.com

Cate Blanchett, Michael Fassbender on Playing Sexy Spies in Black Bag - variety.com

Ik volg. Ik vond het ook allemaal iets te uitgesponnen en teveel gepalaver. De film komt traag op gang en eigenlijk blijft dat ook zo. Saai zou ik het zeker niet noemen. Ik zat best "in" de film. Dat komt in de eerste plaats door de sfeer en de techniek die Soderbergh erin geslopen heeft. Ook Fassbender doet zijn duit in het zakje met een goede prestatie.

Maar de film miste wat schwung en actie om echt bij te blijven. Ik vrees dat deze erg snel vergeten zal worden. Degelijk, zonder meer.

En niet dat het belangrijk was, maar al die afkortingen van die verschillende afdelingen of bepaalde codewoorden. Daar heb je weinig boodschap aan. Je kan de film best volgen, maar dat jargon helpt niet om echt van een vlotte film te spreken.

Een mooi ogende trailer, een veelbelovende cast en een interessant plot. Ook al zou dit geen klassieker worden, had het op papier toch mooie troeven voor een aangename blockbuster. De film zet in het begin ook de nodige sfeer en de cast is best aangenaam. Maar dan lijkt het wel of die aanloop heel lang blijft duren en er eigenlijk niets gebeurt.

De film is ook eerder een thriller dan een actiefilm. Maar het is weinig verrassend en de cast schittert toch minder dan gehoopt. Je blijft op je honger zitten, ook tegen de ontknoping richting einde van de film. De film wordt snel afgehandeld en je hebt toch niet het idee dat er veel gebeurd is. Een hoop clichés en weinig creativiteit met hoogstens een mooie verpakking.

Helemaal mijn genre niet.

Ik zou in slaap vallen, saaie boel me dat was zeg.

Sleepte helemaal niet mee ook.

Miss Milton en ik vonden dit wel fijn.

Strak geschreven en geregisseerd, en met deze cast helemaal aangenaam. Black Bag wordt nergens echt indrukwekkend met een 'wow-moment' maar ik heb met plezier zitten kijken naar deze Soderbergh. Laat dat pensioen maar doorgaan zo.

3,6*

Een spionagefilm van Steven Soderbergh. Op voorhand een dubbel gevoel. Ik hou wel van de films van Soderbergh. Een interessante regisseur die mooi werk heeft afgeleverd. Dus ben ik nieuwsgierig naar een nieuw poject. Er is ook een andere kant. Ik hou niet van spionagefilms. Op de een of andere manier ontgaat mij altijd de clou van dergelijke films. Ik weet nooit wie goed is of slecht en als men begint over dubbelspionage, ben ik het spoor helemaal bijster. Mijn intellect blokkeert als het om spionage gaat. Vroeger wel eens een boek van John le Carré geprobeerd. Ik begreep er niets van. Gemengde gevoelens dus als ik de film inga met de verwachting het spoor wel snel bijster te zullen raken.

Dat gebeurde uiteraard ook, maar ik hield het langer vol dan van tevoren gedacht. Ik had het lang naar mijn zin. Black Bag bevat amper actiescènes. In plaats daarvan veel messcherpe woordgevechten die van onderkoelde humor getuigen. Leuk. Hou ik van. Visueel is de film ook prima voorzien. De film ziet er strak uit. Geen tierelantijnen. Het kleurgebruik is bijna saai te noemen. Evenals het setdesign. Beide zaken passen perfect bij de zakelijke inkleuring van de personages, de monotone manier waarop ze praten en bij de wat kille sfeer die in de film aanwezig is. Geslaagd, wat mij betreft.

Het verhaal kon ik een tijdlang goed volgen. Maar ergens halverwege raakte ik het spoor bijster. Ik kreeg moeite om de diverse personages van elkaar te onderscheiden. Ik verloor simpelweg het zicht op hun respectievelijke identiteiten. Ik begon me af te vragen wat ook alweer de clou van het verhaal was. Op een bepaald moment vroeg ik me zelfs af wat de Severus (n.b. het keyobject in de film) ook al weer was. Hopeloos. Spionage is niks voor mij. Black Bag gaf me een ambivalente ervaring. Ik kon wel genieten van het acteerwerk, de atmosfeer en de onderkoelde humor, maar het verhaal ontging me voor een groot deel. Na afloop restten gemengde gevoelens.

Volgens Nietzsche toont de latere Griekse tragedie uit de 5de en 4de eeuw voor Christus, zoals die van Euripides en de Nieuwe Attische Komedie, de degeneratie van de Griekse cultuur: de ernst en het tragische zijn ingeruild voor lichtzinnigheid en slimheid (door het verlies van de gezonde instincten klampt men zich vast aan het verstand zoals ook Socrates deed). Het resultaat is een schaakspelachtig toneel met een voortdurend triomf van sluwheid en geniepigheid.

Ik moest daaraan denken bij deze film (en in het verlengde aan de gemiddelde Hollywood-film van de huidige tijd): het is precies dat schaakspelachtig toneel met een voortdurend triomf van sluwheid en geniepigheid zonder enige diepgang. Het gaat over spionnen die vanwege hun werk in het geheim dingen doen, welk geheim leven ruimte laat om in het privéleven vreemd te gaan en om elkaar in het werk te belazeren maar ook voor contraspionage om dat dan weer te doorzien en degene die belazert zelf te belazeren. Aanvankelijk lijkt het een wat gekke spionnenfilm omdat het alleen maar over vreemdgaan lijkt te gaan (waardoor ze meer op detectives dan op spionnen lijken) maar uiteindelijk wordt het een vrij standaard-spionnenfilm waarin de privé-intriges - op een ingewikkelde, gekunstelde manier - het instrument vormen voor geopolitiek acties en de slimste toch weer slimmer blijkt dan de anderen en de verrader wordt ontmaskerd. De kijker weet minder dan de personen zelf zodat die z’n hoofd pijnigt om de zetten van de personen in het schaakspel te kunnen volgen en er zo wat achter aan hobbelt om de puzzel achteraf alsnog te leggen. Het is allemaal heel ‘clever’ en het vraagt ook intelligentie van de kijker maar tegelijk gaat het allemaal nergens over, anders dan dat de les in dit spionnenverhaal op het wereldgebeuren met grote geopolitieke gevolgen luidt: “bemoei je niet met ons huwelijk”. Ook dat is kenmerkend voor de latere, decadente tragedie zoals Nietzsche het zag: omdat hier het publiek op het podium wordt gezet wordt het grote (geopolitiek) klein gemaakt (huwelijk) en daarmee ook het kleine groot.

Kortom, de film is slim maar ook leeg. En daarmee een symptoom van een cultuur in verval.

Dit is een wat saaie film met weinig diepgang. Pakte mij niet echt.

De scenes zijn wel mooi maar verwacht niet veel actie.

Van t weekend gezien....

Redelijk!

De stijl was mooi en inderdaad wat saai maar hoopte op opbouw naar een goed plot.

En toen was de film opeens afgelopen....

Jammer....

Een film die veel opzichten ouderwets is. Zo werden ze niet meer gemaakt. Een spionagefilm met een witty script dat soms bijna een moderne variant op Agatha Christie is, maar dan met spionnen. Je hebt vijf verdachten en een van hen heeft de boel verraden en de film gaat over uitzoeken wie de dader is. Met allerlei interacties tussen de verdachten onderling en ook degene die het uitzoekt. Als je hier James Bond of Mission Impossible verwacht, zo'n film is dit niet.. De film is leuk vormgegeven. De spionnen zitten in kille onpersoonlijke kantoren met technische snufjes die er in oude films futuristisch uit hadden gezien maar nu best realistisch aanvoelen.

Een film zonder veel pretenties die geen geschiedenis gaat schrijven en nooit gezien zal worden als een belangrijke Soderbergh, maar ik vond het leuk. En de cast is geweldig.